Camino de Duro

De dag begon zonnig in Molinaseca. In de smalle middeleeuwse hoofdstraat druppelen de pelgrims langzaam binnen. Op het laatste terras nemen velen nog een café con leche of een zumo de naranja. Silke was vanaf de camino del Norte weer afgedaald naar de camino de Frances vanwege het slechte weer. En we liepen op en besloten om in Ponferrada een lavenderia op te zoeken en de vieze stinkende pelgrimskleren te wassen. Een leuk tafereel in deze autoservicio. Daarna via het kasteel van de Templarios over de iets veranderde camino naar Cacabelos. De wijngaarden van de regio Bierzo vergezelde ons en onderweg een processie met het corpus cristi. De albergue municipal is net buiten het dorp om een oude kerk. Maar we besloten voor 8 euro in een herberg in het oude centrum te gaan. En deelde de kamer met 2 oude Japanners die ook weer heerlijk op zijn Japans snurkten. Hoewel dat mondiaal alleen verschilt van mens tot mens.

De volgende ochtend begon zonnig en het eerste stadje is villafranca del Bierzo. Normaal is dat ook mijn overnachtingsadres met zijn leuke terrassen. Maar na de koffie en wat geld uit de muur getrokken te hebben ging ik verder over de Camino de Duro. Zo wordt het stuk genoemd tussen Villafranca en Trabadelo van 10km. Je kan gewoon langs de weg blijven lopen maar leuker is om vrij snel van de 550m naar de 900m te klimmen, te genieten van de vergezichten en de vele vlinders om dan vlakbij Trabadelo weer snel af te dalen. En als ik weer in de bewoonde pelgrimswereld tussen de lachende en beppende oudjes liep dacht ik eerder aan een andere naam voor deze camino ‘camino stupido’. Helaas was la Faba iets te ver weg, mijn andere favoriete overnachtingsadres. Ik besloot om te overnachten in mijn tent in las Herrerias op een picknickplaats tussen 2 riviertjes achter een restaurant, aan de camino real de Santiago numero 6. De tent stond net en een bui barstte los, even wachten en daarna tussen de buien door in een bar een rood wijntje gedronken voor 1 euro per copa. Het zou blijven regenen en ook de volgende ochtend naar o’cebreiro vanwege de hoogte van 1350m.

De volgende ochtend in de mist en later de regen naar la Faba, O’Cebreiro, Alto de San Roque en Alto Poyo. Mooie bekende namen voor de ervaren pelgrims. In O’Cebreiro met Keltische invloeden en huizen met ronde rieten daken staat een kerkje waar met bijna alle zekerheid is te stellen dat Franciscus van Assisi, in 1214 op zijn pelgrimstocht, ook is geweest. Stempel gehaald en even opwarmen in de leuke bar. Daarna over het plateau naar alto de Poyo en dan een lange afdaling naar Triacastela. Daar wacht in complexo jacobeo mijn menu del peregrino. Ook weer een leuk stadje met een lang straatje waar de pelgrims zich verzamelen. Even daarvoor staat een imposante oude kastanje van 800 jaar oud. Indrukwekkend en als die toch kon vertellen wat een mooie blog zou dat zijn. Na mijn menu en een gesprek met Audrey uit de UK liep ik verder richting Samos met haar monasterio om ervoor te overnachten in mijn tent. Morgen Samos en Sarria nog zo een 117km te gaan naar Santiago na 900km over gods vreemde wegen te hebben mogen struinen, wat een voorrecht.